بررسی نقش بارورسازی ابرهای سطح پایینبه منظور ارتقاء ایمنی در جاده های کوهستانی

مه یکی از پدیده‌‌های هواشناسی است که با تشکیل آن دید افقی و عمودی کاهش می‌یابد. با وجود مفید بودن آن در کشاورزی از نظر جلوگیری از یخ زدگی گیاهان میوه‌دار، در بروز خسارات جانی و مالی در بخش حمل و نقل نقش مهمی را ایفا می‌کند. این پدیده طبیعی و مخرب در هوانوردی مشکلات عمده‌ای ایجاد کرده و از عملیات پروازی جلوگیری می‌نماید. به طور کلی برای پراکنده کردن مه و به دنبال آن شفاف نمودن هوای سطح زمین ابتدا باید از نحوه شکل‌گیری و انواع آن شناخت لازم را کسب کرد و سپس در مورد نحوه بکارگیری فنآوریهای نوین برای پراکنده کردن آن اقدام نمود. در این مقاله پس از مروری بر نحوه شکل‌گیری و ساختار فیزیکی مه، اطلاعات، آمار و نمودارهای روزهای مه‌آلود سی شهر کشور تهیه و نقشه‌های پهنه‌بندی آن ها به دست آمدند، سپس نتایج تحقیقات میدانی و عملیات مه‌زدایی که در نقاط مختلف کشور ایران انجام شده اند، مورد بحث و بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از انجام آزمون های میدانی نشان دهندة موفقیت روش بارورسازی با استفاده از دی‌اکسیدکربن مایع توسط خودروی سیار جهت پراکنش مه‌های اَبَرسرد به عنوان یکی از بهترین روشهاست که در فاصله 30 دقیقه بعد از بذرپاشی موجب شفاف شدن هوا و باز شدن میدان دید میشود. نتایج موفق این آزمون میدانی مؤید این واقعیت است که روشهای موفق بارورسازی می توانند در به منظور پراکنش مه و شفاف‌سازی جو به کار گرفته شود. در بخش پایانی از مقاله مدل‌سازی عددی فرآیندهای خردفیزیکی بارورسازی ابر اَبَرسرد مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.